ΧΩΡΟΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

Κοντινές περιοχές με ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον.

Σπήλαιο Αλιστράτης, Φαράγγι Αγγίτη.

Δυτικά της Πρώτης και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων, στην κοινότητα Αλιστράτης και στη θέση «Πετρωτό» υπάρχει ένα μοναδικό μνημείο της Φύσης, με σπουδαία σπηλαιολογική αξία και σημασία. Στα 25.000 τ.μ. της επιφάνειας του σπηλαίου που έχουν ερευνηθεί, υπάρχουν τεράστιες αίθουσες με σταλακτίτες, σταλαγμίτες και εκκεντρίτες. Το σπήλαιο προσφέρει προστασία σε χιλιάδες νυχτερίδες που φωλιάζουν εκεί ενώ έχουν καταγράψει στις στοές του μοναδικοί και πρωτόγνωροι μικροοργανισμοί, που δεν συναντώνται σε άλλα σπήλαια. Θάλαμοι εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων με εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες καθώς και δυο

κύριες στοές με ολόλευκους σταλακτίτες συνθέτουν το εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό του σπηλαίου της Αλιστράτης. Πιο κάτω, σε ένα φαράγγι, κυλάει ο Αγγίτης ποταμός, επιγενετικός ενός διαύλου της εποχής του Φιλίππου, που η παράδοση αναφέρει ότι κατασκευάστηκε για την αποξήρανση των τεναγών στους Φιλίππους Δράμας. Υδροχαρή δάση καλύπτουν τις κατακόρυφες βραχώδεις πλαγιές, με το ποτάμι να κυλάει ήρεμα σχηματίζοντας μαιάνδρους, άλλοτε καθαρό και άλλοτε ορμητικό όταν απελευθερώνονται από το φράγμα της Συμβολής σημαντικές ποσότητες νερού. Στα 15 περίπου χιλιόμετρα που έχει μήκος η επιγενετική κοιλάδα του ποταμού Αγγίτη υπάρχουν σπήλαια, που στο παρελθόν κατοικήθηκαν. Κατάλοιπα αυτής της εγκατάστασης ανθρώπων στην περιοχή είναι τα βραχογραφήματα που παριστάνουν πρόσωπα σε δράση καθώς και ζώα, που ζούσαν στην περιοχή. Οι παραστάσεις αυτές των βραχογραφημάτων χρονολογούνται από τον 5-6ο μ.Χ. αιώνα. Η παρεδαφιαία βλάστηση της περιοχής έχει μοναδική πολυμορφία και ποικιλότητα και θεωρείται πολύ σημαντική για τη βοτανική αξία της περιοχής.

Ιερά μονή Εικοσιφοίνισσας.

Από τα σημαντικότερα μοναστηριακά κέντρα της βορείου Ελλάδος η μονή της Κοσίνιτζας η Εικοσιφοίνισσας ιδρύθηκε κατά την παράδοση το 450 με τη βοήθεια του μητροπολίτου Φιλίππων Σώζοντος (443-454) αλλά ως κύριο κτίτορα του μοναστηριού μνημονεύουν τον όσιο Γερμανό (518 μ.Χ.) ενώ ως δεύτερος κτίτορας του μνημονεύεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος (1466-1471, 1488-1490) που συνέβαλε ουσιαστικά στην αύξηση του ιερού καθιδρύματος. Το ενδιαφέρον των πατέρων της μονής για το γένος, σε συνδυασμό με τα αξιόλογα έσοδα της Μονής από δωρεές,

επέτρεψαν στο μοναστήρι της Παναγίας Αχειροποιήτου να λειτουργήσει έως και το 1834 σχολή των κοινών γραμμάτων. Το 1507 το μοναστήρι καταστράφηκε από πυρκαγιά και μόνο μετά το 1770 αποκτά ξανά την πρώτη του αίγλη. Το μοναστήρι έπαιξε σημαντικό ρόλο στα προεπαναστατικά γεγονότα καθώς οι ηγούμενοι του από το 1805 έως και το 1834 ήταν βασικά στελέχη του απελευθερωτικού αγώνα. Στο μοναστήρι αυτό όρκισε τους άνδρες του ο Εμμανουήλ Παπάς ενώ σε αυτό εφησύχασε ο οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε'. Στο μοναστήρι της Εικοσιφοίνισσας τάφηκε το 1487, η Καντακουζηνή το γένος, Μάρα, κόρη του δεσπότη των Σέρβων Γεωργίου Μπράνκοβιτς και σύζυγος του Μουράτ Β'. Το 1917 η πλουσιότατη βιβλιοθήκη του μοναστηριού κλάπηκε από τους Βουλγάρους ενώ το ιερό καθίδρυμα πυρπολήθηκε. Σήμερα σώζονται τμήματα μαρμάρινου τέμπλου, το ξυλόγλυπτο τέμπλο που έγινε το 1781-1803 από τεχνίτες της Χίου καθώς και το καθολικό της μονής που ολοκληρώθηκε το 1847 και είναι επέκταση του αρχαίου ναού, έργο του 1387. Το μοναστήρι βρίσκεται στις βορειοανατολικές πλαγιές του Παγγαίου όρους και δεξιά από το δρόμο που οδηγεί από τις Σέρρες στην πόλη της Καβάλας.

Αμφίπολη.

Στη θέση των Εννέα Οδών, σε τόπο κατά το Θουκυδίδη περίβλεπτο από στεριά και θάλασσα, ιδρύθηκε το 437/6 π.Χ. από Αθηναίους αποίκους, υπό τον Άγνωνα, η Αμφίπολη. Η πόλη ελέγχοντας την είσοδο στη δασώδη περιοχή της ενδοχώρας και τα μεταλλεία χρυσού στο Παγγαίο αναπτύχθηκε σημαντικά και έγινε το κύριο εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, με ιδιαίτερη πολιτική σημασία για τους Αθηναίους με τους οποίους, οι Αμφιπολίτες, δεν είχαν άριστες σχέσεις. Μπροστά στα τείχη της κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου έχασαν τη ζωή τους (422 π.Χ.) οι αντίπαλοι στρατηγοί των Αθηναίων και των Σπαρτιατών Κλέων και Βρασίδας. Η πόλη προστατευόταν από

εντυπωσιακά τείχη συνολικού μήκους 7,5 χιλ. ενώ η ακρόπολη της είχε ένα μικρότερης περιμέτρου τείχος 2,2 χιλιομέτρων. Το 359 π.Χ. υποτάχθηκε στους Μακεδόνες ενώ τον 1ο π.Χ. αιώνα καταστράφηκε από τους Θράκες. Η Αμφίπολη, κατά τη διάρκεια των Ρωμαϊκών χρόνων, ήταν ένας μείζονος σημασίας εμπορικός κόμβος. Την πόλη επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος (Πράξεις 17.1) ενώ ήταν έδρα επισκοπής που υπαγόταν στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης.Οι Σλαβικές επιδρομές κατέστρεψαν το εμπόριο της και διασκόρπισαν τους κατοίκους της. Στη θέση της κάποτε ακμαίας πόλεως αναπτύχθηκε, στα Βυζαντινά χρόνια, ένας οικισμός που ονομαζόταν Μαρμάριο, ενώ μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους το 1382-83 στη θέση του βυζαντινού Μαρμαρίου αναφέρεται από τις ιστορικές πηγές το χωριό Γενί Κιόϊ (Νεοχώρι). Ο επισκέπτης του αρχαιολογικού χώρου της Αμφιπόλεως σήμερα μπορεί να δει τα ερείπια από τέσσερις Βασιλικές, το δάπεδο των οποίων είναι διακοσμημένο πλούσια με μάρμαρο και σπουδαίας τέχνης ψηφιδωτά και μαζί με τα απομεινάρια ενός περίκεντρου ναού του 6ου μ.Χ. αιώνα που είναι και το σημαντικότερο μνημείο του χώρου, μαρτυρούν την ακμή της πόλεως κατά τη διάρκεια των Χριστιανικών χρόνων ενώ τη δόξα των χρόνων της διοικητικής αυτονομίας της Αμφιπόλεως διηγούνται τα ιερά του Άττι και της νύμφης Κλειούς. Από την ακρόπολη της Αμφιπόλεως ο επισκέπτης βλέπει τα ερείπια δύο πύργων που χρησίμευαν ως αποθηκευτικοί χώροι γεωργικών προϊόντων. Ο κοντύτερα προς την Αμφίπολη πύργος, που ελέγχει και την αρχαία γέφυρα του ποταμού Στρυμόνα είναι κτίσμα των κτητόρων της ιεράς Μονής του Παντοκράτορος του Αγίου Όρους Αλεξίου και Ιωάννου (1367).

Σε πολύ μικρή απόσταση από την Αμφίπολη υπάρχει ένα μεγάλων διαστάσεων μαρμάρινο λιοντάρι. Το ύψους 5,37 μέτρων γλυπτό, υποστηρίζουν οι ερευνητές, πως είναι έργο του 4ου π.Χ. αιώνος και είναι μνημείο του ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου Λαομέδοντα που καταγόταν από την Αμφίπολη. Το αρχαιολογικό μουσείο της Αμφιπόλεως φιλοξενεί επιγραφές και νομίσματα καθώς και σπάνια ευρήματα του συνόλου της ιστορικής παρουσίας της πόλεως.

Εκβολές Ποταμού Στρυμόνα.

Περιοχή με λιμνοθάλασσες από αλμυρό νερό και έλη, που σχηματίζεται γύρα από τις εκβολές του Στρυμόνα και χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία των οικοσυστημάτων που τη συγκροτούν. Τα οικοσυστήματα των εκβολών παραμένουν ακόμη άθικτα. Ο ποταμός αποτελεί καταφύγιο για πολλά είδη ψαριών και οι εκβολές θεωρούνται σημαντική περιοχή για την αναπαραγωγή και διαχείμαση μεγάλου αριθμού πτηνών όπως ο Ciconia ciconia (Λευκοπελαργός), ο Himantopus himantopus (Καλαμοκανάς) και ο Haliaeetus albicilla (Θαλασσαετός).

ΧΩΡΟΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

Communication

+306977924671

info@hayatiladia.gr

facebook.com/hayatiladia

Search